บทที่ 91

ในชั่วพริบตาถัดมา ราวกับเพิ่งจะยืนยันได้ว่าเป็นเธอจริงๆ ดวงตาของวีร่าก็สว่างวาบขึ้นมาทันที เธอรีบโผเข้าไปหาเอเลน กอดขาของเธอไว้แน่น

“หม่ามี้! หม่ามี้กลับมาจริงๆ ด้วย!”

วีร่าซบใบหน้าเล็กๆ ของเธอเข้ากับขาของเอเลน น้ำเสียงเปี่ยมไปด้วยความดีใจ “วีร่าคิดถึงหม่ามี้มากเลยค่ะ!”

ร่างของเอเลนแข็งทื่อไปหมด

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ